Handen in de klei, rust in je hoofd. 

Ik sta nog steeds versteld hoe het kan dat je uit een bol klei een mooi en handig gebruiksvoorwerp kan maken.

Mijn vader heeft uren op zijn draaischijf doorgebracht en was in de ban van de Raku techniek. De gerookte geur ervan kan ik nog zo oproepen en vervult me met leuke herinneringen. De draaischijf van mijn vader staat nu in mijn atelier. Ik probeer er de mooiste tassen en borden op te draaien. Het is een langdurig proces, oefenen en blijven leren. Ik probeer gaandeweg de geheimen van klei te ontsluieren. Want een beetje mysterie zit er toch wel in.

Alle stappen hebben hun eigen cruciale punt waarbij van alles fout kan gaan, vooraleer je die leuke koffietas in je handen hebt.

Het draaien is de eerste stap, de basisvorm moet natuurlijk goed zitten. Dan volgt het afdraaien, drogen en dan moet de klei een eerste keer gebakken worden. Een proces dat meer dan 12 uur duurt, en daarna een langzame afkoelperiode.

Na deze eerste biscuitbak kan het glazuren beginnen en dan gaat het werkstuk opnieuw de oven in, meestal tot 1250°C. Hiermee wordt, behalve een mooie kleur op de pot,  je werk ook helemaal waterdicht gemaakt.

Ik leg mij toe op gebruikskeramiek, waar je dag in, dag uit, echt iets aan hebt. Tijdloos keramiek dat je maaltijd er nog mooier en smakelijker laat uitzien.

Alles kan, dankzij de hoge temperaturen tijdens het bakproces, intensief gebruikt worden. Ovenvast en vaatwasbestendig, dit zorgt voor een optimaal gebruiksgemak. Alle glazuur is ook voedselveilig.

Laat het smaken!